Οι πρώτοι μετανάστες έφτασαν στην περιοχή Στουτγάρδης και περιχώρων γύρω στο 1958.
 
Στη συνέχεια κατέφθασαν και άλλοι με προσκλήσεις και κόντρατα από φίλους και συγγενείς καθώς και από διάφορες γερμανικές εταιρίες.
Η μετανάστευση συνεχίστηκε στα επόμενα χρόνια, με αποτέλεσμα να συγκεντρωθεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού από τα Πετρωτά στη Στουτγάρδη.
Οι ανάγκες που αντιμετώπιζαν οι μετανάστες, όπως οι δυσκολίες στην εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας, η επικοινωνία των κατοίκων μεταξύ τους λόγω αποστάσεων, σχολικά προβλήματα και η έλλειψη ηθών και εθίμων τους έφεραν την ιδέα διοργάνωσης του συλλόγου κατοίκων Πετρωτών.
 
Τον Μάη του 1981, αναγνωρίστηκε από το Πρωτοδικείο Στουτγάρδης ο Σύλλογος Πετρωτών με κυρίους σκοπούς:
 
1. Διαφύλαξη και καλλιέργεια των ηθών και εθίμων Πετρωτών.
2. Κοινωνικές, μορφωτικές και αθλητικές εκδηλώσεις.
    Επαφές με την Ελλάδα και την Κοινότητα Πετρωτών για την αμοιβαία παροχή    

    βοήθειας, υποστήριξης και ανταλλαγής γνωμών.
    Ανάπτυξη κοινωνικών και φιλικών σχέσεων με τον Γερμανικό λαό.

 

ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΩΡΙΟΥ
 
Σχετικά με την ίδρυση του χωριού (έτος 1531)


Το 1530 ο τότε Μέγας Βεζίρης (Πρωθυπουργός) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Μουσταφά Πασάς, θέλησε να δώσει λύση σε ένα σημαντικό πρόβλημα. Το πρόβλημα αυτό ήταν η γρήγορη και ασφαλής προώθηση των τούρκικων στρατευμάτων από την Κωνσταντινούπολη και την Ανδριανούπολη προς τις βορειότερες επαρχίες του κράτους στην περιοχή του Δούναβη. Η προώθηση ήταν προβληματική γιατί τα στρατεύματα έπρεπε να περάσουν τον ποταμό Έβρο(Μαρίτσα) πράγμα που ήταν δύσκολο ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες. Για το σκοπό αυτό ο Μέγας Βεζίρης αποφάσισε να κατασκευάσει μια γέφυρα στον ποταμό Έβρο κοντά στην πόλη Ανδριανούπολη.
Η κατασκευή της γέφυρας ανατέθηκε στον περίφημο αρχιτέκτονα Σιναν(μάλλον ελληνικής καταγωγής) ο οποίος την εποχή εκείνη δημιούργησε πολλά μεγάλα έργα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Για την κατασκευή της γέφυρας επιλέχθηκε ένα σημείο του ποταμού το οποίο βρισκόταν κοντά στην περιοχή KarabagΜαύρο Αμπέλι). (τουρκική ονομασία που σημαίνει


Η επιλογή του συγκεκριμένου σημείου πρέπει να έγινε για δυο λόγους:
α. από κει περνούσε, ήδη από την αρχαιότητα, ο εμπορικός και στρατιωτικός οδικός άξονας Βελιγραδίου-Σόφιας-Ανδριανούπολης-Κωνσταντινούπολης και
β. κοντά στο σημείο αυτό υπήρχε σε αφθονία η πρώτη ύλη για την κατασκευή της γέφυρας. Για το πέτρινο γεφύρι χρησιμοποιήθηκε πέτρα από την τοποθεσία "Κορακόπετρα" της περιοχής Karabag.
Παρόλο που η μεταφορά της πέτρας από την "Κορακόπετρα" ως τον 'Εβρο δεν ήταν εύκολη υπόθεση, η γέφυρα ήταν έτοιμη το 1531, σε σύντομο δηλαδή χρονικό διάστημα, περίπου 12 μήνες, καθώς η στρατηγική της σημασία ήταν σπουδαία. Εδώ πρέπει να αναφέρουμε πως σύμφωνα με διάφορες πηγές το κτίσιμο της γέφυρας του Μουσταφά Πασά τοποθετείται το έτος 1510. Πιο πιθανό είναι όμως αυτή να έγεινε το 1531 καθώς ο φερόμενος ως αρχιτέκτονας αυτής, ο Σιναν, γεννήθηκε μόλις το 1490.
Για την περάτωση του έργου οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν μεγάλο αριθμό τεχνιτών και χιλιάδες εργάτες (μάλλον αιχμάλωτους πόλεμου). Σίγουρα όσον αφορά τους τεχνίτες οι Τούρκοι πρέπει να έφεραν αρκετούς από άλλες περιοχές και πιθανότατα από την Ήπειρο όπου υπήρχαν πολλοί τεχνίτες που δούλευαν την πέτρα και κατασκεύαζαν γεφύρια. Η παραπάνω υπόθεση συμφωνεί και με την προφορική παράδοση που επικρατεί στο χωριό σύμφωνα με την οποία οι πρώτοι κάτοικοι ήρθαν από την Ήπειρο η τη Μάλτα (ας μην ξεχνάμε πως στο χωριό συνηθίζεται το γυναικείο όνομα Μάλτα). Την εποχή εκείνη αρκετή οι Ηπειρώτες κατέφυγαν προσωρινά στην Ιταλία η τη Μάλτα, συνήθως μετά από επαναστάσεις εναντίων των Τούρκων, ενώ πλοία και από τις δυο αυτές περιοχές συχνά κατέπλεαν στην Ήπειρο.

Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη και το γεγονός ότι, απ'οσο είναι γνωστό, το χωριό δεν υπήρξε τσιφλίκι κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και οι κάτοικοι αυτού ήταν ελεύθεροι, μπορούμε να υποθέσουμε πως οι Τούρκοι, όπως άλλωστε συνήθιζαν σε παρόμοιες περιπτώσεις, επέτρεψαν σ'αυτους ως αντάλλαγμα για την εργασία που τους παρείχαν να εγκατασταθούν στην περιοχή Karabag και να γίνουν ιδιοκτήτες γης. Τέλος, στο μέρος όπου έγινε η γέφυρα δημιουργήθηκε με τον καιρό μια νέα πόλη που ονομάστηκε "Mustafa Pasa Koprusu" (Γέφυρα του Μουσταφά Πασά), και σήμερα λέγεται Svilengrad.